به نظرم مدلی از تنهایی هم وجود دارد که با ساختن حالتی از اشتیاق تو را در یک چارچوب نگه می دارد،
نوعی لذت از تباهی،
مثل کشیدن پتوی دم صبح در یک روز برفی کنار بخاری،
خبر بد اینکه لذت اش مثل سراب است،
هیچ وقت تشنگی ات را برطرف نمی کند،
یدار که می شوی میبینی گیج و گنگ در مسیر یک هزارتویی.
همین‌جا که نشسته‌ام، اگر دست‌هایم را از تنم دور کنم، نوک انگشتانم می‌خورد به دیوار تنهایی‌ام. چهار دیوار که به فاصله‌ی دست‌هایم از خودم ساخته‌ام. این چاردیواری پنجره ندارد، سقف هم ندارد.
می‌دانی که تنهایی سقف ندارد. راستش دست هیچکس به سقف تنها‌یی‌اش نمی‌رسد تا بسازدش.
همین است که تنهایی آدم‌ها را نمی‌کشد. از میان دیوارها هیچ‌چیزی نمی‌بینی اما از سقفِ باز نفس می‌کشی و زنده می‌مانی.
احترام به عقاید دیگران، یک مغلطه بزرگ است، چیزی که مدیا به خورد آدم‌ها داده، مثلا با این جمله نوعی ادابازی انسان دوستی و روشنفکرانه به آدم دست می‌دهد، هیچ عقیده‌ای محترم نیست، احترام به حقیقت بالاترین حد پختگی عقلانی است، با همین مزخرفات سال‌ها توسری و بدبختی کوله‌بارتان شد.
داشتم فکر می‌کردم که اگر ما هم مثل پازل بودیم خوب بود. انسان اما پازل نیست، یک تکه‌اش که نباشد، گم شود، دیگر زیبا نیست. تکه‌‌ی آدمی اگر می‌شوید، بمانید.
آنچه را که قسمت و سرنوشت می‌نامی، عموماً نتیجه رفتار ابلهانه و حماقت خود توست.
«غصه نخور، زمان حلال مشکلات هست» جمله را چندبار برایم تکرار کرد، با لبخندی از سر تایید، ذوق‌اش را خراب نکردم.
اما معتقدم به اینکه، زمان تنها کارش خالی کردن معنا از مفاهیم، داشته‌ها، و هر آنچه که روزی دوست داشتن تلقی میشد، است. آدم‌های خوش خیال بسیار به آن تکیه می‌کنند، اما از دست داده‌ها، عاشقان دلباخته، سربازان جنگ خوب می‌دانند که تیک تاک گذر ثانیه‌ها حلال هیچ دردی نیست، مانند رابطه‌‌های پایان نیافته، اما رها شده، مثل چشم انتظاری آدمی از سر رنج و تمنا، که به امید حل شدن نشسته، و یا چروک صورت کارگری خسته و رنجور.
تنها دست آوردش ساختن نوستالژی‌هایی مخرب است که آدمی را در سقوط غوطه ور می‌کند.
دسته بندی اطلاعات تولید وپردازش شده یک سازمان باتوجه به حساسیت, از دست رفتن و یا افشای آن داده ها، ما را قادر میسازد تا کنترل های امنیتی را به درستی اجرا و در طرح طبقه بندی خود قرار دهیم.
مزایای طبقه بندی اطلاعات :
اسناد و مدارک محصول اندیشه، فعالیت و تجربیات گران‌بهایی است که در تعالی اهداف سازمان‌ها نقش مهمی دارند و یکی از ابزارهای مهم مدیریت در تهیه برنامه‌ها و تصمیم‌گیری‌ها محسوب می‌شوند. برخی از اسناد حاوی اطلاعاتی است که افشای آنها ضربات جبران‌ناپذیری به منافع ملی، کشور و یا ارکان سازمان وارد می‌کند به این دلیل نگهداری و بهره‌برداری بهینه از اسناد و مدارک مستلزم استقرار یک نظام صحیح و اصولی در امر حفاظت از اسناد و اجرای دقیق آن از سوی کارکنان است.
افشای غیرمجاز اسناد دلایل متعددی دارد که از مهم‌ترین آنها سهل‌انگاری و عدم آگاهی به اصول حفاظتی (مجموعه اقدامات احتیاطی که به منظور جلوگیری از خروج و دسترسی عوامل غیرمجاز به اطلاعات و اسناد طبقه‌بندی‌شده پیش‌بینی می‌گردد) و دیگری عدم طبقه بندی صحیح اطلاعات می باشد،اینکه هر کارمند مطابق با حیطه اختیارات و مسئولیت خودش،دسترسی به اطلاعات داشته باشد میتواند از نشر اطلاعات جلوگیری کند،طبقه بندی اطلاعات باعث می شود اطلاعات در اختیار فردی قرار بگیرد که به آن نیاز دارد و در صورت انتشار نیز میدانیم که اطلاعات از کدام دایره و از کدام طبقه بندی نشر شده است.
می‌دانم چرا هیچ‌گاه یاد من نیستی. من زخمی بر روحت به یادگار نگذاشتم که با هر تلنگری یادم بیفتی. انسان به زخم‌ها بیشتر می‌اندیشد تا مرهم‌ها.
در میانه‌ی زندگی ایستاده‌ام. فکر می‌کنم که چند نفر دیگر مثل من در این دنیا از غرق بازگشته‌اند و چند نفر نجات نیافته‌اند. اما بیشتر به آنها می‌اندیشم که هنوز به دریا نرسیده‌اند.
می‌دانی میان ما از غرق برگشتگان و غرق شدگان، آنها که هنوز به دریا نرسیده‌اند بازنده‌ترند.
نمی‌گویم در غرق لذتی هست یا در نجات، اما تلاش برای نجات تو را رشد می‌دهد.
تو در آن تلاش چیزهایی به دست می‌آوری که در سکون نیست.
تظاهر به دوست داشتن کسی یا حتی چیزی، شروع یک جنایت تاریک است، ادای احساسی نصف و نیمه، ترحمی جعلی، پشت صحنه اما، یک نقش پلید در چهره‌ای به ظاهر خیرخواه، متظاهر همواره خالی از جسارت و فراری از خود واقعی است.او از دوست داشته شدن می‌ترسد، دوست داشته شدن میتواند نقطه‌های تاریک آدم را نهان کند، بسیاری از ما در تعبیر عشق نگران از هم گسستن خودمان هستیم، پس می‌کُشیم هر آنچه که ما را به خود واقعی نزدیک کند.