از پدیده‌های دنیای مدرن،

کتاب آشغال خوان‌ها هستند،

آدم‌هایی خطرناک که هر لحظه به تعداد آن‌ها اضافه می‌شود،

کتاب آشغال خوان‌ها بسیار خطرناک‌تر از کتاب نخوان‌ها هستند،

زیرا معتقد به یک ایده‌ئولوژی بدون رفرنس علمی و صرفا مبتنی بر توهم نویسنده شیاد کتاب،

با توهم دانایی مبتذل و‌ کاذب هر لحظه مشغول ترویج خزعبلات،

فلسفه‌ بافی‌هایی با مضامین تئوری توطئه، انرژی، عرفان، چاکرا، و مزخرفاتی از این دست که سیل عظیمی از سبک های زندگی بیمارگونه و مدل‌های جهان شناختی روان گسیخته را عرضه می‌کند،

برای مثال یک روان‌شناس آشغال خوان می‌تواند چه تبعاتی برای مراجعین او داشته باشد.

خطر بزرگتر اینکه بشر پست مدرن برای رهایی از بی معنایی،

تن به هر لجنزاری زده تا از هر سوژه‌ای مفهوم بسازد،

احمق‌ها در سایه همین دکان و دستگاه،

به یُمن شبکه‌های اجتماعی مانند ویروسی مشغول تکثیر هستند.

به همین دلیل احمق قادر به تولید بینش نیست حتی اگر سالیان دراز کتاب بخواند،

تولید بینش شامل انتخاب‌های معقول می‌شود.

«وابستگی دامنه»

در زندگی یعنی شما نمی‌توانید مهارتی که در کار خود پیدا کرده‌اید در زندگی شخصی خود به‌کار ببندید.
مثلا روان‌شناس‌ها به همه مشاوره می‌دهند،اما گاهی نمی‌توانند همان قوانین را برای مشکلات خود به‌کار ببندند.

در علم اقتصاد واژه ای است به نام [خطای هزینه هدررفته]

وقتی که زمان، پول، انرژی یا عشق زیادی را صرف چیزی کرده باشیم؛

این هزینه دلیل آن می‌شود که حتی اگر با موضوعی محکوم به شکست مواجه هستیم،

به آن ادامه دهیم،

چیزی که به فرهنگ هر ایرانی گره خورده،

اینکه باید هر کاری را حتی به قیمت نابودی اش تا ته بروی صرفا به این دلیل که‌ تو را یک‌آدم بی اراده خطاب نکنند ،

چه عشق ها و چه زندگی هایی که  فقط با این کلیشه احمقانه «تا تهش حتما باید رفت» تباه نشده است.