انتخاب بین بد و بدتر ایده‌ای‌ست احمقانه، این الگوی فکری مردمان در یک جامعه سرکوب شده است، در رابطه، تعاملات اجتماعی، مسیر‌های انتخاب زندگی و هر آن چیزی که قابل به تعمیم است. ما با انتخاب «بد» همواره مسیری برای تعالی‌ بدتر شدن را تعیین می‌کنیم، مانند پناه آوردن از شر یک متجاوز بد به یک متجاوز مهربان‌تر، ما از جایی «بد» بودن را از یاد خواهیم برد و زود فراموش خواهیم کرد که بین بد و بدتر ما «بد» را انتخاب کرده‌ بودیم، در نتیجه سعی در توجیه انتخاب بد داریم و میلی عمیق به خوب جلوه دادن «بد». ما با انتخاب «بد» به آن فرصتی برای « بدتر شدن می‌دهیم». گاهی نباید برای پناه بردن از طغیان یک اقیانوس، به فاضلاب تکیه کرد.