صمیمیت با آدم های بی کیفیت،

مانند دویدن بر روی تردمیل است،

حضورشان مانند وزنه ای به پاهایت است ،

تو می دوی اما فقط خسته میشوی،

بی هیچ رسیدنی،

آخر هم با کلمه ای تورا ترک می کنند

«می خواستی نکنی»