اون‌ موقعی که کسی یا کسانی از شما تعریف کردن که شما خیلی می‌دونی، خیلی بلدی، متفکری و اندیشمندی، اون‌موقعی هست که باید بترسی.

 از خودت، جهلت، احتمالا جهل مرکبت، این‌ که همون عده رو هم گمراه کنی با نادانیت، این‌ که خوش‌حال بشی از این‌که طرفدار پیدا کردی، مرید پیدا کردی، مراد عده‌ای شدی.

اون‌موقع باید خودت رو جمع کنی.