«غصه نخور، زمان حلال مشکلات هست» جمله را چندبار برایم تکرار کرد، با لبخندی از سر تایید، ذوق‌اش را خراب نکردم.
اما معتقدم به اینکه، زمان تنها کارش خالی کردن معنا از مفاهیم، داشته‌ها، و هر آنچه که روزی دوست داشتن تلقی می‌شد، است. آدم‌های خوش خیال بسیار به آن تکیه می‌کنند، اما از دست داده‌ها، عاشقان دلباخته، سربازان جنگ خوب می‌دانند که تیک تاک گذر ثانیه‌ها حلال هیچ دردی نیست، مانند رابطه‌‌های پایان نیافته، اما رها شده، مثل چشم انتظاری آدمی از سر رنج و تمنا، که به امید حل شدن نشسته، و یا چروک صورت کارگری خسته و رنجور.
تنها دست آوردش ساختن نوستالژی‌هایی مخرب است که آدمی را در سقوط غوطه ور می‌کند.
