مصیبت اینکه ترس از تنهایی و دلهره از انزوا، عامل اصلی مراوده با آدم‌های بی‌کیفیت و مشمئز کننده است، برای تحمل آسانی مصیبت، میلی شدید به اشتراک آن با دیگری داریم، بامزه اینکه زنجیره مصیبت هیچ‌گاه قطع نخواهد شد و ما بزرگسالانی شده‌ایم که همواره ناله می‌کنیم، بی‌آنکه بدانیم سعادت در غلبه کردن بر تنهایی است.