آن چیز که تو را نَکُشد،

قوی‌ترت نمی‌کند،

بلکه ذره ذره روح‌ات را فرسوده می‌کند،

به تو ملالی هدیه می‌دهد که همواره چسبیده به تن‌ات،

با روانی که هر لحظه از مفاهیم،

دوگانه‌هایی معیوب می‌سازی، آنچه تو را نکشد به تو روح بازنده‌ای پر از خشم هدیه می‌دهد که در هر نقطه‌ای از سراشیبی زندگی با خودت در جنگی،

آنچه تو را نکشد،

از تو طلبکاری با یک دنیا آرزو و خشم می‌سازد که هر لحظه دست به یقه دنیا هستی.
 

معمولا ما زیبایی را در کمال می انگاریم و فکر میکنیم این امر قاعده ای اساسی و جهان شمول،

گاهی اوقات عدم کمال و نقص نشانه زیبایی نیز است،

عشق هم شاید گاهی از این قاعده تبعیت کند،

الزاما عشق حد کمال نیست ،

گاهی خود،

از دیگری می خواهی تورا نابود کند،

این عدم کمال هم از زیبایی های عشق است .

عکس مربوط به (نماد) شاخه ای از بودیسم است.

از پدیده‌های دنیای مدرن،

کتاب آشغال خوان‌ها هستند،

آدم‌هایی خطرناک که هر لحظه به تعداد آن‌ها اضافه می‌شود،

کتاب آشغال خوان‌ها بسیار خطرناک‌تر از کتاب نخوان‌ها هستند،

زیرا معتقد به یک ایده‌ئولوژی بدون رفرنس علمی و صرفا مبتنی بر توهم نویسنده شیاد کتاب،

با توهم دانایی مبتذل و‌ کاذب هر لحظه مشغول ترویج خزعبلات،

فلسفه‌ بافی‌هایی با مضامین تئوری توطئه، انرژی، عرفان، چاکرا، و مزخرفاتی از این دست که سیل عظیمی از سبک های زندگی بیمارگونه و مدل‌های جهان شناختی روان گسیخته را عرضه می‌کند،

برای مثال یک روان‌شناس آشغال خوان می‌تواند چه تبعاتی برای مراجعین او داشته باشد.

خطر بزرگتر اینکه بشر پست مدرن برای رهایی از بی معنایی،

تن به هر لجنزاری زده تا از هر سوژه‌ای مفهوم بسازد،

احمق‌ها در سایه همین دکان و دستگاه،

به یُمن شبکه‌های اجتماعی مانند ویروسی مشغول تکثیر هستند.

به همین دلیل احمق قادر به تولید بینش نیست حتی اگر سالیان دراز کتاب بخواند،

تولید بینش شامل انتخاب‌های معقول می‌شود.

«وابستگی دامنه»

در زندگی یعنی شما نمی‌توانید مهارتی که در کار خود پیدا کرده‌اید در زندگی شخصی خود به‌کار ببندید.
مثلا روان‌شناس‌ها به همه مشاوره می‌دهند،اما گاهی نمی‌توانند همان قوانین را برای مشکلات خود به‌کار ببندند.

از او خواستم تا قوطی رانی را به زمین نَیندازد و  با کمی صبر می توان آن را به سطل آشغال انداخت،

با لجاجتی توام با غرور  قوطی را پرت کرد و گفت «به تو هیچ ربطی ندارد،

من هرکاری که دوست داشته باشم می کنم

البته که خودش هم می دانست در دنیای توام با جبر که هر لحظه اراده انسانی را به سخره می گیرد

حتی گفتن چنین جمله ای مضحک و احمقانه است ،و این برایم بی اهمیت.

گاهی باید میان اندیشیدن و احساس کردن فرق بگذاریم

نخست آنکه اندیشیدن فرایندی هدفمند است و با رویا پردازی و تخیل فرق دارد[در خیال پردازی ما ذهن خود را رها می کنیم تا به هرکجا که می خواهد پر بکشد]،

در اندیشیدن  اما در پی کسب معرفت هستیم و همین مساله کار را برایمان سخت می کند،

غالبا زمانی که از واژگان، معانی متفاوتی برداشت کنیم گاردی بسیار محکم گرفته  و شتاب زده صرفا به دنبال پیروزی در بحث هستیم و این نامطلوب است.